Hyperactieve schildklier bij katten
Een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie) is de meest voorkomende hormonale stoornis bij oude katten. Een kat heeft 2 schildklieren. In meer dan 95% van de gevallen is de oorzaak een goedaardige tumor in de schildklier, waardoor deze te veel schildklierhormoon produceert. Deze overproductie leidt tot een intensievere stofwisseling, waarbij verschillende lichaamsprocessen ernstig beïnvloed worden.
De diagnose
De diagnose kan vaak worden vastgesteld door middel van klinisch onderzoek en bloedonderzoek. Soms kan het echter nodig zijn om bepaalde tests te herhalen of andere tests uit te voeren.
De symptomen
Duidelijke verhoging van de eetlust, de kat kan zelfs uitgehongerd lijken. Desondanks vermagert de kat langzamerhand. De kat wordt nerveus en agressief. De kat is hyperactief, miauwt veel, loopt continu rond en slaapt weinig. de vacht ziet er onverzorgd en ruig uit. De kat braakt veel en lijdt vaak aan diarree. De kat heeft een snelle ademhaling en bonzende hartslag. Vaak gaat de kat op koude plaatsen liggen. In 10 tot 20% van de gevallen zijn de symptomen echter niet specifiek.
Dit is Sjoerd. Hij heeft een hyperactieve schildklier (en een bloemkooloor)
De behandeling
1: Met medicijnen
We kunnen een zogenaamde schildklierremmer toedienen. De kat moet dit geneesmiddel gedurende de rest van zijn leven iedere dag toegediend krijgen. Eerst krijgt de kat enige tijd een zogenaamde startdosis. Tijdens deze instelfase moet het bloed regelmatig worden gecontroleerd om het succes van de behandeling te kunnen vaststellen en de juiste onderhoudsdosis te kunnen bepalen. Dit omdat de bijwerkingen van deze medicijnen vrij ernstig kunnen zijn. Daarna krijgt de kat een ‘onderhoudsdosis’. Vanaf dat moment is het raadzaam om de kat elk halfjaar te laten onderzoeken.
2: Met een operatie
Dit is voor u het gemakkelijkst. Als de operatie slaagt is het probleem voorbij. De narcose is echter een risico i.v.m. het overbelaste hart. Ook kan er nog hyperactief schildklierweefsel aanwezig zijn in de andere schildklier, of in de borstholte, of in de hals. In dat geval heeft de operatie geen effect. De enige manier om dit laatste risico uit te sluiten is middels scintinigrafie in Utrecht. Bij sommige katten kan een tweede operatie of behandeling met medicijnen nodig zijn.
3: Radiologische jodiumbehandeling
Bij de radiologische jodiumbehandeling wordt radioactief jood (jodium-131) toegediend. Dit vernietigt het overactieve schildklierweefsel zonder het gezonde, normale schildklierweefsel aan te tasten. Deze behandeling kan i.v.m. het radioactieve afval dat hierbij ontstaat alleen in speciale centra plaatsvinden.
4: Dieet
Er is een dieet van Hill’s, dat een uitgebalanceerd laag jodium gehalte heeft. Als uw kat alleen dit eet verdwijnen de verschijnselen van hyperthyreoïdie ook. Let wel op dat uw kat niets anders eet dan alleen dit dieet. Uit alle andere voedingsstoffen zal zijn lichaam namelijk al het aanwezige jodium absorberen en zo het effect van het dieet verminderen of teniet doen.
